Bediüzzaman Hazretleri, Rus başkumandanının karşısında ayağa kalkmayınca, divân-ı harbe verilir. Zâbit arkadaşları, hemen özür dileyerek vahim neticenin önlenmesine çalışmasını istirham ederler. Fakat Bediüzzaman Hazretleri: “Bunların idam kararı, ebedi âleme seyâhat etmem için bir pasaport hükmündedir.” deyip kemâl-i izzet ve şecaatle, hiç ehemmiyet vermez. Nihâyet idamına karar verilir. Hüküm infaz edileceği vakit namaz kılmak için müsaade ister. Vazife-i diniyesini ifâdan sonra atılacak kurşunlara göğsünü gereceğini beyan eder. Fakat öyle garib ve acib bir vaziyettir ki Rus kumandanı gelerek, Bediüzzaman Hazretleri’nden özür diler. Ve der ki: “O hareketinizin mukaddesâtınıza olan bağlılıktan ileri geldiğine kanaat getirdim. Tekrar tekrar ricâ ederim. Beni affediniz.” diyerek verilen idam hükmünü geri aldırır.