Nuru'l-Envâr |Fetva Kur'ân Hadis ve Risale-i Nur Platformu Kişiye özel fetvaların yanı sıra geniş ve güncel içeriği ile islâmi kaynak platformu
Eşimden bosanmak istediğimde o istemedi bunun üzerine beni boşamazsa kendimi öldüreceğimi söyledim oda korkarak 3 talakla boşadı ben o sırada hayızlı idim boşanmıs olur muyuz? Duygu
Değerli Kardeşimiz;
Nikah düşer ve bir defa değil de üç talâkı da birden verdiği için tekrar nikah tazeleme söz konusu olmaz.
Selam ve Dua ile
Nurûlenvar Fetva Kurulu
3 talak birden geçerli değildir. Tek talak yerine geçer. Verdiğiniz fetva Kuran ayetlerine aykırı. Peygamber asm döneminde uygulama;
İbn Abbâs’ın bildirdiğine göre Abdu Yezîd, karısı Ümmü Rukâne’yi boşamış, Müzeyne kabîlesinden bir kadınla evlenmişti. Kısa bir süre sonra kadın Allah’ın Elçisine gelmiş ve Abdu Yezîd’in iktidarsız olduğunu ima için başından aldığı bir kılı göstererek, onun bana ancak şu kıl kadar faydası olabilir. Benimle onun arasını ayır.” demişti.
Allah’ın Elçisi sallallahu aleyhi ve sellem buna öfkelenerek Adamın oğlu Rukâne’yi ve kardeşlerini çağırdı. Sonra orada bulunanlara o iki çocuğu göstererek: “Bunu şu ve şu bakımlardan, diğerini de şu ve şu bakımlardan Abdu Yezîd’e benzer buluyor musunuz?” diye sordu.
“Evet” dediler.
Allah’ın Elçisi Abdu Yezîd’e: “Onu boşa” diye emretti. O da isteneni yaptı.
Sonra, “Önceki eşine; Rukâne’nin annesine dön.” dedi.
Abdu Yezîd: “Ey Allah’ın Elçisi! Ben onu üç talakla boşadım.” dedi.
“Biliyorum, sen ona dön” dedi ve şu âyeti okudu: “Ey Nebi! Kadınları boşadığınızda iddetleri içinde boşayın ve iddeti sayın.” (Talak, 65/1)[20]
İbn Abbâs’ın bildirdiğine göre Abdu Yezîd’in oğlu Rukâne de babası gibi karısını üç talak ile boşadı, sonra buna fazlasıyla üzüldü. Allah’ın Elçisi sallallahu aleyhi ve sellem ona, karısını nasıl boşadığını sordu.
“Üç talakla”, dedi.
“Bir mecliste mi?” diye sordu.
“Evet”, dedi.
“Bu bir talaktır, istersen ona dön” dedi. O da hemen döndü.[Ahmed İbn Hanbel, Müsned, I/265. Ahmed’e göre hadisi rivayet edenlerin tamamı sikattan, yani güvenilir kişilerdir. Ahmed Abdurrahman el-Bennâ, Büluğu’l-emânî min esrâri’l-fethi’r-rabbânî, Daru’ş-Şihâb, Kahire, c. XVII, s. 7.)